Ο Βασίλης Υψηλάντης επισημαίνει πως η προστασία του δικαιώματος στην υγεία είναι υπέρτατο συνταγματικά πατριωτικό καθήκον. Όταν μάλιστα η μετεξέλιξη του covid-19, κλονίζει όλη την ανθρωπότητα και βάζει τον κόσμο σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

Η πρωτοφανής αυτή κατάσταση θέτει σε δοκιμασία και τη χώρα μας. Δημιουργώντας ποικιλόμορφα προβλήματα που οφείλουμε με εγρήγορση, επιστημονικότητα και σχεδιασμό να αντιμετωπίσουμε.

Κυρίως όμως με λογική και σύνεση.

Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα, την πρώτη φάση, να αντιμετωπίσουμε με θαυμαστή επιτυχία και την τόσο επιθετική νέα να επιδιώκουμε να τιθασεύσουμε.

Η νομική αντιμετώπιση, της πρωτόγνωρης αυτής πραγματικότητας, επιβάλει αναπόφευκτα και αυστηρούς περιορισμούς θεμελιωδών δικαιωμάτων. Τα οποία σαφώς δεν έχουν χαρακτήρα μόνιμο αλλά προσωρινό.

Το άρθρο 5 παρ. 5 του Συντάγματος κατοχυρώνει το δικαίωμα στην υγεία. Προστατεύοντας την ατομική υγεία από προσβολές τρίτων. Αποτελεί εγγυητική δικλείδα στις επιλογές του ατόμου σε θέματα που άπτονται της προσωπικής καθαρά υγείας του.

«Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών»

Αντιθέτως ως κοινωνικό δικαίωμα η υγεία κατοχυρώνεται στο άρθρο 21 παρ.3 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο «Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών».

Η προστασία του δικαιώματος στην υγεία, ως συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου Ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό αναφέρεται η ερμηνευτική δήλωση στο άρθρο 5 του Σ. και τα άρθρα 18 παρ.3 και 22 παρ.4 του Σ.

Τούτο ακριβώς αποτελεί τον νομιμοποιητικό λόγο των αυστηρών περιορισμών σε κάθε ατομική ή συλλογική ελευθερία κατά την περίοδο της πανδημίας. Για να ανακοπεί η αλυσίδα της μετάδοσης του ιού και βέβαια να υποβοηθηθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ν.1397/1983).

Αυτό το συνταγματικό καθήκον αποτελεί, στην παρούσα συγκυρία, την πιο χαρακτηριστική έκφραση του «χρέους της εθνικής και κοινωνικής αλληλεγγύης» κατά το άρθρο 25 παρ. 4 του Συντάγματος.

Αντιδράσεις ηθικά απαράδεκτες

Οι αντιδράσεις συνεπώς για την απαγόρευση των διαδηλώσεων στην επέτειο του Πολυτεχνείου, όπως και αν εκδηλώνονται, είναι και ηθικά απαράδεκτες. Φορτισμένες από αντικοινωνικότητα και πολιτικό αμοραλισμό. Βαθύτατα προσβλητικές στην ιστορική διάσταση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Και κυρίως δεν αποτελεί, όπως ήδη έχουν με επιχειρήματα υποστηρίξει συνταγματολόγοι αλλά και το ΣτΕ, πράξη αντισυνταγματική.

Την ώρα αυτή ο λαός μας, τιμά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μ’ ένα τρόπο διαφορετικό. Προσαρμοσμένο στις ανάγκες και τις περιστάσεις που βιώνουμε. Αφήνοντας ένα λουλούδι στο χώρο που η ελπίδα ξαναγεννήθηκε.

Τη στιγμή που «όλα τὰ “σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά» και με την απαίτηση να προτάξουμε, ως πατριωτικό συνταγματικά καθήκον και προτεραιότητα, την προστασία της υγείας όλων μας.